بیا که بی تو مرا کار بر نمی آید

مهم عشق تو بی یار بر نمی آید

مرا به کوی تو کاری فتاد، یاری ده

که جز به یاری تو کار بر نمی آید

مقام وصل بلند است و من برو نرسم

سگش چو گربه به دیوار بر نمی آید

از آن درخت که در نوبهار گل رستی

به بخت بنده به جز خار بر نمی آید

چو شغل عشق تو کاری چو موی باریک است

از آن چو موی به یکبار بر نمی آید

به آب چشم برین خاک در نهال امید

بسی نشاندم و بسیار برنمی آید

سزد که مزرعه را تخم نو کنم امسال

که آنچه کاشته ام پار، بر نمی آید

ز ذکر شوق خمش باش سیف فرغانی

که آن حدیث به گفتار بر نمی آید

میان عاشق و معشوق بعد ازین کاری ست

که آن به گفتن اشعار بر نمی آید